пате́нт в разн. знач. патэ́нт, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
патэ́нт м., прям., перен. пате́нт;
п. на вынахо́дства — пате́нт на изобрете́ние;
гандлёвы п. — торго́вый пате́нт;
п. на высакаро́днасць — пате́нт на благоро́дство
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Патэ́нт ’пісьмовае пасведчанне або грамата на права’ (Нас., ТСБМ). З польск. patent ці з рус. патент, якія праз ням. Patent былі запазычаны з франц. lettre patente, а апошняе з с.-лац. litterae patentes ’адкрыты ліст’ (Фасмер, 3, 216; SWO, 1980, 556).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)