патака́льнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
патака́льнік |
патака́льнікі |
| Р. |
патака́льніка |
патака́льнікаў |
| Д. |
патака́льніку |
патака́льнікам |
| В. |
патака́льніка |
патака́льнікаў |
| Т. |
патака́льнікам |
патака́льнікамі |
| М. |
патака́льніку |
патака́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
патака́льнік м. потака́льщик, потака́тель, пота́тчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
патака́льнік, ‑а, м.
Разм. Той, хто патакае каму‑, чаму‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патака́льніца, ‑ы, ж.
Разм. Жан. да патакальнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
потака́тель разг. патака́льнік, -ка м., патура́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)