патаго́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
патаго́нны |
патаго́нная |
патаго́ннае |
патаго́нныя |
| Р. |
патаго́ннага |
патаго́ннай
патаго́ннае |
патаго́ннага |
патаго́нных |
| Д. |
патаго́ннаму |
патаго́ннай |
патаго́ннаму |
патаго́нным |
| В. |
патаго́нны (неадуш.)
патаго́ннага (адуш.) |
патаго́нную |
патаго́ннае |
патаго́нныя (неадуш.)
патаго́нных (адуш.) |
| Т. |
патаго́нным |
патаго́ннай
патаго́ннаю |
патаго́нным |
патаго́ннымі |
| М. |
патаго́нным |
патаго́ннай |
патаго́нным |
патаго́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
патаго́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які выклікае ўзмоцненае выдзяленне поту. Патагонныя сродкі. // у знач. наз. патаго́ннае, ‑ага, н. Сродак, лякарства, якія выклікаюць ўзмоцненае выдзяленне поту. Прапісаць патагоннае. Выпіць патагоннае.
2. перан. Які надта стамляе, вымотвае ўсе сілы. Патагонная сістэма працы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)