патагене́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. патагене́з
Р. патагене́зу
Д. патагене́зу
В. патагене́з
Т. патагене́зам
М. патагене́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

патагене́з, -зу, м., мед. патогене́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патагене́з, ‑у, м.

Спец. Паслядоўнасць узнікнення і развіцця ў арганізме якога‑н. паталагічнага працэсу ці хваробы ў цэлым, а таксама раздзел паталогіі, які вывучае гэты працэс.

[Ад грэч. páthos — хвароба і genesis — паходжанне, нараджэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патогене́з мед. патагене́з, -зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патагене́зіс, ‑у, м.

Спец. Тое, што і патагенез.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)