пасіве́нне гл. сівець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасіве́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пасіве́нне
Р. пасіве́ння
Д. пасіве́нню
В. пасіве́нне
Т. пасіве́ннем
М. пасіве́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасіве́нне ср. поседе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасіве́нне, ‑я, н.

Працэс і стан паводле знач. дзеясл. пасівець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіве́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Рабіцца сівым.

Сівеюць скроні.

|| зак. пасіве́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; наз. пасіве́нне, -я, н. і ссіве́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

поседе́ние пасіве́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)