пасіве́лы, -ая, -ае.

Які пасівеў, стаў сівым.

Пасівелыя скроні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасіве́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пасіве́лы пасіве́лая пасіве́лае пасіве́лыя
Р. пасіве́лага пасіве́лай
пасіве́лае		 пасіве́лага пасіве́лых
Д. пасіве́ламу пасіве́лай пасіве́ламу пасіве́лым
В. пасіве́лы (неадуш.)
пасіве́лага (адуш.)		 пасіве́лую пасіве́лае пасіве́лыя (неадуш.)
пасіве́лых (адуш.)
Т. пасіве́лым пасіве́лай
пасіве́лаю		 пасіве́лым пасіве́лымі
М. пасіве́лым пасіве́лай пасіве́лым пасіве́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасіве́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пасіве́лы пасіве́лая пасіве́лае пасіве́лыя
Р. пасіве́лага пасіве́лай
пасіве́лае		 пасіве́лага пасіве́лых
Д. пасіве́ламу пасіве́лай пасіве́ламу пасіве́лым
В. пасіве́лы (неадуш.)
пасіве́лага (адуш.)		 пасіве́лую пасіве́лае пасіве́лыя (неадуш.)
пасіве́лых (адуш.)
Т. пасіве́лым пасіве́лай
пасіве́лаю		 пасіве́лым пасіве́лымі
М. пасіве́лым пасіве́лай пасіве́лым пасіве́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасіве́лы поседе́вший, поседе́лый;

~лыя скро́ні — поседе́вшие (поседе́лые) виски́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасіве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які пасівеў, стаў сівым. Лявон Амелька, маладжавы чалавек, але пасівелы ўжо, быў сур’ёзны і па натуры спагадлівы. Чарнышэвіч. Сярод пасажыраў вылучаўся адзін дзядзька — з сівенькай бародкай кліночкам, з пасівелымі невялікімі вусамі. Пестрак. Над студнямі як стаялі, так і стаяць пасівелыя ад моху асверы, задраўшы ўгору свае дзюбы-вочапы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поседе́вший и поседе́лый пасіве́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убелённый вы́белены, убе́лены;

◊

убелённый седи́нами (уве́сь) сівы́, (уве́сь) пасіве́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абві́слы, ‑ая, ‑ае.

Які навіс, апусціўся, звесіўся. Коркія маўчаў і торгаў свой абвіслы пасівелы вус. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сівы́, -а́я, -о́е.

1. Белы, серабрысты, які страціў афарбоўку (пра валасы); пасівелы, колеру попелу.

Сівыя вусы.

Сівая галава.

Сівая жанчына.

2. 3 прымессю белай шэрсці (пра футра).

С. каўнер.

С. каракуль.

3. перан. Які мае адносіны да старажытнасці, далёкага мінулага.

Сівыя вякі.

|| наз. сі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пашаве́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што або чым.

Час ад часу, злёгку шавяліць. Малое спала і толькі губкамі пашавельвала. Лобан. Вецярок злёгку пашавельвае .. [Сцяпанаў] пасівелы чуб. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)