пасіва́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пасіва́цыя
Р. пасіва́цыі
Д. пасіва́цыі
В. пасіва́цыю
Т. пасіва́цыяй
пасіва́цыяю
М. пасіва́цыі

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасіва́цыя, ‑і, ж.

Спец. Тое, што і пасівіраванне.

[Ад лац. passivus — нядзейны, пасіўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пассива́ция техн. пасіва́цыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)