пасяўны́ гл. пасеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасяўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пасяўны́ пасяўна́я пасяўно́е пасяўны́я
Р. пасяўно́га пасяўно́й
пасяўно́е		 пасяўно́га пасяўны́х
Д. пасяўно́му пасяўно́й пасяўно́му пасяўны́м
В. пасяўны́ (неадуш.)
пасяўно́га (адуш.)		 пасяўну́ю пасяўно́е пасяўны́я (неадуш.)
пасяўны́х (адуш.)
Т. пасяўны́м пасяўно́й
пасяўно́ю		 пасяўны́м пасяўны́мі
М. пасяўны́м пасяўно́й пасяўны́м пасяўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасяўны́ посевно́й;

~на́я кампа́нія — посевна́я кампа́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасяўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да пасеву. Пасяўная кампанія. Пасяўныя работы. // Які служыць для пасеву, прызначаны для пасеву. Пасяўны фонд. Пасяўная тэхніка. Пасяўныя плошчы.

2. у знач. наз. пасяўна́я, ‑ой, ж. Кампанія па. сяўбе сельскагаспадарчых культур. Да свят бярозаўцы справіліся з пасяўной, з копкай бульбы. Васілевіч. Вясеннім днём на пасяўной Брыгада працавала. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасе́ў, -е́ву, м.

1. гл. сеяць і пасеяць.

2. мн. -е́вы, -е́ваў. Тое, што пасеяна, засеяная плошча.

|| прым. пасяўны́, -а́я, -о́е.

Пасяўныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вясе́нне-пасяўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вясе́нне-пасяўны́ вясе́нне-пасяўна́я вясе́нне-пасяўно́е вясе́нне-пасяўны́я
Р. вясе́нне-пасяўно́га вясе́нне-пасяўно́й
вясе́нне-пасяўно́е		 вясе́нне-пасяўно́га вясе́нне-пасяўны́х
Д. вясе́нне-пасяўно́му вясе́нне-пасяўно́й вясе́нне-пасяўно́му вясе́нне-пасяўны́м
В. вясе́нне-пасяўны́ (неадуш.)
вясе́нне-пасяўно́га (адуш.)		 вясе́нне-пасяўну́ю вясе́нне-пасяўно́е вясе́нне-пасяўны́я (неадуш.)
вясе́нне-пасяўны́х (адуш.)
Т. вясе́нне-пасяўны́м вясе́нне-пасяўно́й
вясе́нне-пасяўно́ю		 вясе́нне-пасяўны́м вясе́нне-пасяўны́мі
М. вясе́нне-пасяўны́м вясе́нне-пасяўно́й вясе́нне-пасяўны́м вясе́нне-пасяўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вясе́нне-пасяўны́ весе́нне-посевно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

весе́нне-посевно́й вясе́нне-пасяўны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посевно́й пасяўны́;

посевна́я кампа́ния пасяўна́я кампа́нія.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ві́ка, выка ’гарошак пасяўны, Vicia sativa L.’ (гом., гродз., маг., мін., БРС, Кіс., Сцяшк. МГ), ві́ґа ’тс’ (Сцяшк. МГ), віка ’люцэрна пасяўная, Medicago sativa L.’ (Бейл.). Укр. вика ’віка, гарошак’, рус. вика ’мышыны гарошак, Vida crassa L.’; ’гарошак пасяўны, Vicia sativa L.’; ’боб, Vicia faba L.’, наўг. вика ’сачавіца’, польск. wyka ’гарошак, Vicia L.’, в.-луж. woka ’тс’, чэш. vika, vikev ’тс’, славац. vika, серб.-харв. вика, літ. vìkis, vikė ’гарошак’, лат. vīki, ст.-прус. wictis, ст.-в.-ням. wicchia, н.-в.-ням. Wicke, лац. vicia, грэч. βικία, βικίον. Да і.-е. асновы *u̯ei‑ (Шанскі, 1, В, 96; Голуб, 330), да якой адносіцца і віць (гл.) (КЭСРЯ, 81). Большасць этымолагаў схіляецца да думкі пра запазычанне славянамі гэтай лексемы са ст.-в.-ням. wicchia < лац. vicia (Міклашыч, 397; Мацэнаўэр, 368; Брукнер, 638; Голуб-Копечны, 416; Фасмер, 1, 313; Праабражэнскі, 1, 83; Трубачоў, ВЯ, 5, 1961, 132; Махэк₂, 680). Адсутнічае ў славен. і балг. мовах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)