пасэ́сар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пасэ́сар |
пасэ́сары |
| Р. |
пасэ́сара |
пасэ́сараў |
| Д. |
пасэ́сару |
пасэ́сарам |
| В. |
пасэ́сара |
пасэ́сараў |
| Т. |
пасэ́сарам |
пасэ́сарамі |
| М. |
пасэ́сару |
пасэ́сарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пасэ́сар м.
1. ист. посе́ссор;
2. уст. аренда́тор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пасэ́сар, ‑а, м.
1. Гіст. Уладальнік пасэсійнага завода.
2. Уст. Арандатар маёнтка або фальварка. — Э-э, — абазваўся пан, — што ж, я пусціў цябе стаць на маёй зямлі адной нагою, а ты захацеў на ёй цэлым тулавам легчы. Не-не, мне дробных пасэсараў не трэба. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пасэсар ’арандатар’ (Шат.), ст.-бел. посесоръ, поссессоръ ’уладальнік, арандатар’ (1598 г.) запазычаны са ст.-польск. posesor ’тс’, якое з лац. possessor ’тс’ (Булыка, Запазыч., 254).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
посе́ссор ист. пасэ́сар, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)