◎ Пась ’пашча’ (шум., Сл. ПЗБ). З формы пасць (гл.) < прасл. pasťb < pad‑tь < ipasti, padę — гл. пасці і, у якой сʼц’ > сʼс’ (пра гэта гл. Карскі, 1, 360).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пась-пась-пась — падзыўныя словы для авечак (маг., ДАБМ, к. 305). Гукапераймальнае. Пра генезіс падзыўных гл. Смаль-Стоцкі, Приміт., 66–67.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Па́сьбіска ’паша’ (шальч., Сл. ПЗБ) — калька з бел. пась‑ бішча (там жа) на ўзор польск. pastwisko ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)