пасы́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пасы́пка
Р. пасы́пкі
Д. пасы́пцы
В. пасы́пку
Т. пасы́пкай
пасы́пкаю
М. пасы́пцы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасы́пка ж. посы́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посы́пка ж. пасы́пка, -кі ж., пасыпа́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́бмешка ’пасыпка, запраўка корму хатняй жывёле’ (БРС); ’мука грубага памолу’ (Жд., 1, Янк. II, Інстр. I, Мат. Гом.); ’дробная мякіна’ (Шат.). Укр. о́бмішка ’вотруб’е або мука, што падмешваюць у корм жывёле’, польск. obmieszka ’тс’. Да абмяшаць з суф. ‑ка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)