пасы́лачка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пасы́лачка |
пасы́лачкі |
| Р. |
пасы́лачкі |
пасы́лачак |
| Д. |
пасы́лачцы |
пасы́лачкам |
| В. |
пасы́лачку |
пасы́лачкі |
| Т. |
пасы́лачкай
пасы́лачкаю |
пасы́лачкамі |
| М. |
пасы́лачцы |
пасы́лачках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пасы́лка¹, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.
1. гл. паслаць¹.
2. Запакаваная рэч (рэчы), перасланая (-ыя) каму-н. па пошце або кім-н.
Паштовая п.
Прывёз вам пасылку ад родных.
◊
Быць на пасылках у каго (разм.) — пастаянна выконваць чые-н. дробныя даручэнні.
|| памянш. пасы́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 2 знач.; разм.).
|| прым. пасы́лачны, -ая, -ае (да 2 знач.).
Пасылачная квітанцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)