Па́сцівіць ’пасвіць’ (Яруш., Бяльк., Янк. 2; паўн.-усх., КЭС). Утворана ад паства (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па́сьцьва ’пасьба скаціны’ (Касп.). Другасны назоўнік, утвораны па ўзору паства ад пасцівіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па́сціць ’пасвіць’ (ТСБМ, Шат., Касп., Сл. ПЗБ). Да пасці́1 (гл.). Другі канчатак інфінітыва па аналогіі з па́сцівіць (гл.). Сюды ж пасціцца ’пасвіцца’ (воран., паст., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)