пасу́нуць, -ну, -неш, -не; -су́нь; зак.
1. каго-што. Злёгку перасунуць, перамясціць.
П. стол да сцяны.
2. перан., што. Прасунуць наперад.
П. сваю працу.
|| незак. пасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пасу́нуць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пасу́ну |
пасу́нем |
| 2-я ас. |
пасу́неш |
пасу́неце |
| 3-я ас. |
пасу́не |
пасу́нуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пасу́нуў |
пасу́нулі |
| ж. |
пасу́нула |
| н. |
пасу́нула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пасу́нь |
пасу́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пасу́нуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пасу́нуць сов., прям., перен. подви́нуть, дви́нуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пасу́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. каго-што. Сунучы, перамясціць; перасунуць. Падумаўшы, што цяпер рабіць манеўры будзе цяжэй, Аляксей прывычным рухам перавёў рэверс, пасунуў рэгулятар. Васілёнак. Чалавек прайшоўся па хаце, пасунуў нагой табурэтку да стала, сеў. Асіпенка.
2. перан.; што. Прасунуць уперад, пасадзейнічаць развіццю чаго‑н. Але і тое, што вядома нам, дае права паставіць Францішка Багушэвіча ў рад буйнейшых пісьменнікаў свайго часу, лічыць яго першым, які перанёс слаўныя традыцыі паэзіі Шаўчэнкі і Някрасава на беларускую глебу, значна пасунуў наперад пасля Дуніна-Марцінкевіча развіццё беларускай літаратуры. Клімковіч.
3. Разм. Паволі пайсці, паплесціся, пасунуцца. [Карызна] задуменна схіліў галаву і спакваля пасунуў па вуліцы. Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
подви́нуть сов., прям., перен. пасу́нуць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пасу́нуты прям., перен. подви́нутый, см. пасу́нуць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пасо́ўванне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пасоўваць — пасунуць.
2. Невялікае зрушэнне (пра льды).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
1. Незак. да пасунуць (у 1, 2 знач.).
2. Соваць туды-сюды. Тады Рыбак пачаў злёгку пасоўваць авечку на плячах: пакуль адно несла, другое адпачывала — так было зручней. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перасу́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.
1. Пасунуўшы, перамясціць, паставіць на другое месца. Перасунуць канапу. Перасунуць гаршкі ў печы. □ Кацярына сама перасунула шафу бліжэй да грубкі, каб схаваць ложак ад чужога вока. Ваданосаў.
2. Пасунуць далей, чым трэба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)