пастудзі́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пастуджу́ |
пасту́дзім |
| 2-я ас. |
пасту́дзіш |
пасту́дзіце |
| 3-я ас. |
пасту́дзіць |
пасту́дзяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пастудзі́ў |
пастудзі́лі |
| ж. |
пастудзі́ла |
| н. |
пастудзі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пастудзі́ |
пастудзі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пастудзі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пастудзі́ць (што) сов. постуди́ть; поду́ть (на што);
п. чай — поду́ть на чай
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пастудзі́ць, ‑студжу, ‑студзіш, ‑студзіць; зак.
1. што. Зрабіць халодным або халаднейшым. Раздзімаюць [коні] цёплыя храпы, Не даюць застаяцца льду, — Быццам ім захацелася раптам Пастудзіць густую ваду. Барадулін. — Апякуся — дык пастуджу тое месца, — сказаў .. [Пятро] і раптам памкнуўся да яе, расставіўшы рукі, каб абняць. Марціновіч.
2. на каго-што. Разм. Падзьмуць. Звіснуць патроны на грудзі, Вецер на раны пастудзіць. Пушча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
постуди́ть сов. пастудзі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)