пасто́йны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пасто́йны |
пасто́йная |
пасто́йнае |
пасто́йныя |
| Р. |
пасто́йнага |
пасто́йнай
пасто́йнае |
пасто́йнага |
пасто́йных |
| Д. |
пасто́йнаму |
пасто́йнай |
пасто́йнаму |
пасто́йным |
| В. |
пасто́йны (неадуш.)
пасто́йнага (адуш.) |
пасто́йную |
пасто́йнае |
пасто́йныя (неадуш.)
пасто́йных (адуш.) |
| Т. |
пасто́йным |
пасто́йнай
пасто́йнаю |
пасто́йным |
пасто́йнымі |
| М. |
пасто́йным |
пасто́йнай |
пасто́йным |
пасто́йных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пасто́йны посто́йный;
~ная паві́ннасць — ист. посто́йная пови́нность
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пасто́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пастою.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
посто́йный ист. пасто́йны;
посто́йная пови́нность пасто́йная паві́ннасць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)