пастая́нны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пастая́нны пастая́нная пастая́ннае пастая́нныя
Р. пастая́ннага пастая́ннай
пастая́ннае		 пастая́ннага пастая́нных
Д. пастая́ннаму пастая́ннай пастая́ннаму пастая́нным
В. пастая́нны (неадуш.)
пастая́ннага (адуш.)		 пастая́нную пастая́ннае пастая́нныя (неадуш.)
пастая́нных (адуш.)
Т. пастая́нным пастая́ннай
пастая́ннаю		 пастая́нным пастая́ннымі
М. пастая́нным пастая́ннай пастая́нным пастая́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вандро́ўніцтва, -а, н.

1. Падарожжа.

В. ў далёкія краіны.

2. Пастаянныя пераходы, пераезды з месца на месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куско́ва-пастая́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. куско́ва-пастая́нны куско́ва-пастая́нная куско́ва-пастая́ннае куско́ва-пастая́нныя
Р. куско́ва-пастая́ннага куско́ва-пастая́ннай
куско́ва-пастая́ннае		 куско́ва-пастая́ннага куско́ва-пастая́нных
Д. куско́ва-пастая́ннаму куско́ва-пастая́ннай куско́ва-пастая́ннаму куско́ва-пастая́нным
В. куско́ва-пастая́нны (неадуш.)
куско́ва-пастая́ннага (адуш.)		 куско́ва-пастая́нную куско́ва-пастая́ннае куско́ва-пастая́нныя (неадуш.)
куско́ва-пастая́нных (адуш.)
Т. куско́ва-пастая́нным куско́ва-пастая́ннай
куско́ва-пастая́ннаю		 куско́ва-пастая́нным куско́ва-пастая́ннымі
М. куско́ва-пастая́нным куско́ва-пастая́ннай куско́ва-пастая́нным куско́ва-пастая́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

антыпаса́ты, ‑аў; адз. антыпасат, ‑а, М ‑саце, м.

Пастаянныя паветраныя плыні ў высокіх слаях атмасферы ў трапічных шыротах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аргано́іды, ‑аў; адз. арганоід, ‑а, м.

Спец. Пастаянныя часткі жывёльнай або расліннай клеткі, якія выконваюць пэўныя функцыі ў яе жыццядзейнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нешанцава́нне, ‑я, н.

Пастаянныя няўдачы, збег неспрыяльных акалічнасцей. Ні з кім яшчэ не быў такі шчыры Пятро, як са сваімі людзьмі. Усё расказаў пра сваё нешанцаванне. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перары́вісты, ‑ая, ‑ае.

1. Які перапыняецца, перарываецца цераз кароткія прамежкі часу; няроўны. Перарывістае дыханне. Перарывісты гудок. Перарывісты голас. // Спец. Які перарываецца цераз пастаянныя прамежкі часу. Перарывісты ток.

2. З прамежкамі, не суцэльны. Перарывістая лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вандро́ўніцтва, ‑а, н.

1. Падарожжа. Вандроўніцтва ў далёкія краіны.

2. Пастаянныя пераходы, пераезды з месца на месца; бадзянне. [Пракопа] не пакідала думка: знайсці сабе прыпынак на свеце, а на сваё вандроўніцтва ён глядзеў, як на часовую з’яву. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́віла, -а, мн. -ы, -віл і -аў, н.

1. Палажэнне, якое выражае заканамернасць, пастаянныя суадносіны якіх-н. з’яў.

Граматычныя правілы.

Па ўсіх правілах (так, як трэба; разм.).

2. звычайна мн. Пастанова, палажэнне, якія абавязваюць захоўваць пэўны парадак пры выкананні чаго-н.

Правілы вулічнага руху.

Правілы ўнутранага распарадку.

3. Склад думак, норма паводзін, прывычка.

Чалавек строгіх правіл.

Узяць сабе што-н. за п.

◊

Як правіла — звычайна, найчасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пастая́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не спыняецца, не перарываецца; бесперапынны. Прырода на Зямлі знаходзіцца ў пастаянным развіцці. □ Бацька.. [Адама Багдановіча] не меў надзелу, і сям’і даводзілася жыць.. на ўсім куплёным. Пастаянны.. клопат, — дзе, як дастаць капейку, каб купіць бульбы, алею і нават... лучыны. М. Стральцоў.

2. Які не змяняецца, нязменны; той жа самы. Пастаянны састаў вучняў. Пастаянная газетная рубрыка. □ Марына ўжо так не абуралася, слухаючы балбатню матчыных заказчыц. Яны ў большасці былі пастаянныя, прыходзілі часта. Шахавец.

3. Разлічаны на доўгі час; які дзейнічае, працягваецца доўгі час; проціл. часовы. Пастаянная работа. Пастаянная тэмпература. Пастаянная выстаўка. Пастаянны падпісчык. □ [Атрады] накіраваліся ў свае пастаянныя лагеры — сустрэць свята, адпачыць. Шамякін. — А пакуль дадуць новую работу, маці кажа, што трэба мець недзе пастаяннае прыстанішча. Шыцік. // Заўсёдашні, звычайны. Яшчэ адзін доказ — апошні акт спектакля. Зёлкін зноў выконвае свае, так сказаць, пастаянныя функцыі. Сабалеўскі.

4. Які заўсёды зберагае вернасць чаму‑н. (пэўным поглядам, думкам, сімпатыям).

•••

Пастаяннае супраціўленне гл. супраціўленне.

Пастаянны нейтралітэт гл. нейтралітэт.

Пастаянны ток гл. ток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)