пасо́пваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Сапці злёгку, час ад часу.

Дзіця пасопвала ў калысцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасо́пваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пасо́пваю пасо́пваем
2-я ас. пасо́пваеш пасо́пваеце
3-я ас. пасо́пвае пасо́пваюць
Прошлы час
м. пасо́пваў пасо́пвалі
ж. пасо́пвала
н. пасо́пвала
Загадны лад
2-я ас. пасо́пвай пасо́пвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пасо́пваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасо́пваць несов. поса́пывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасо́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Сапці злёгку, ціха або час ад часу. Макар уладкаваўся сабе ў цяньку і паціху пасопваў носам. Б. Стральцоў. Сяргейка ціхенька пасопваў, уткнуўшыся тварам у падушку. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасо́пванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пасопваць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)