пасо́льскі
прыметнік, адносны
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
		
			| м. | 
			ж. | 
			н. | 
			
			
			
			
			- | 
			
	
	
		
			| Н. | 
			пасо́льскі | 
					пасо́льская | 
					пасо́льскае | 
					пасо́льскія | 
					
		
			| Р. | 
			пасо́льскага | 
					пасо́льскай пасо́льскае | 
					пасо́льскага | 
					пасо́льскіх | 
					
		
			| Д. | 
			пасо́льскаму | 
					пасо́льскай | 
					пасо́льскаму | 
					пасо́льскім | 
					
		
			| В. | 
			пасо́льскі (неадуш.) пасо́льскага (адуш.) | 
					пасо́льскую | 
					пасо́льскае | 
					пасо́льскія (неадуш.) пасо́льскіх (адуш.) | 
					
		
			| Т. | 
			пасо́льскім | 
					пасо́льскай пасо́льскаю | 
					пасо́льскім | 
					пасо́льскімі | 
					
		
			| М. | 
			пасо́льскім | 
					пасо́льскай | 
					пасо́льскім | 
					пасо́льскіх | 
					
		
 
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		piskunou2012,
		prym2009,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
пасо́льскі посо́льский;
○ п. прыка́з — ист. посо́льский прика́з
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
пасо́льскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пасла, пасольства.
•••
Пасольскі прыказ (гіст.) гл. прыказ.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
пасо́л, -сла́, мн. -слы́, -сло́ў, м.
Дыпламатычны прадстаўнік вышэйшага рангу.
Сустрэча на ўзроўні паслоў.
|| прым. пасо́льскі, -ая, -ае.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
пасо́льства, -а, мн. -ы, -аў, н.
Дыпламатычнае прадстаўніцтва, якое ўзначальваецца паслом, а таксама будынак, у якім знаходзіцца гэта прадстаўніцтва.
|| прым. пасо́льскі, -ая, -ае.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
посо́льский пасо́льскі, амбаса́дарскі;
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
прыка́з м., ист. прика́з;
Пасо́льскі прыка́з — Посо́льский прика́з
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
прыка́з, ‑а, м.
Гіст. Установа, якая ведала асобнай галіной кіраўніцтва ў Маскоўскай дзяржаве 16–17 стст. Манастырскі прыказ. Пасольскі прыказ. Памесны прыказ.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
прика́з
1. (распоряжение) зага́д, -ду м.;
испо́лнить прика́з вы́канаць зага́д;
2. ист. прыка́з, -за м.;
Посо́льский прика́з Пасо́льскі прыка́з.
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)