пасмуці́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пасмучу́ся |
пасму́цімся |
| 2-я ас. |
пасму́цішся |
пасму́ціцеся |
| 3-я ас. |
пасму́ціцца |
пасму́цяцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пасмуці́ўся |
пасмуці́ліся |
| ж. |
пасмуці́лася |
| н. |
пасмуці́лася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пасмуці́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пасмуці́цца сов. попеча́литься
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пасмуці́цца, ‑смучуся, ‑смуцішся, ‑смуціцца; зак.
Тое, што і пасмуткаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
попеча́литься сов. пасмуткава́ць, пасмуці́цца, пажуры́цца, памарко́ціцца; (погрустить) пасумава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)