пасмугле́ць гл. смуглець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасмугле́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасмугле́ю пасмугле́ем
2-я ас. пасмугле́еш пасмугле́еце
3-я ас. пасмугле́е пасмугле́юць
Прошлы час
м. пасмугле́ў пасмугле́лі
ж. пасмугле́ла
н. пасмугле́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пасмугле́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасмугле́ць сов. посмугле́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасмугле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць смуглым, смуглейшым. Твар пасмуглеў ад сонца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смугле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

Рабіцца смуглым або больш смуглым.

|| зак. пасмугле́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

посмугле́ть сов. пасмугле́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)