паслуга́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паслуга́чка паслуга́чкі
Р. паслуга́чкі паслуга́чак
Д. паслуга́чцы паслуга́чкам
В. паслуга́чку паслуга́чак
Т. паслуга́чкай
паслуга́чкаю		 паслуга́чкамі
М. паслуга́чцы паслуга́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паслуга́чка ж., презр. приспе́шница, прислу́жница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паслуга́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да паслугач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паслуга́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (пагард.).

Той, хто імкнецца выслужыцца перад кім-н., саўдзельнік у чым-н.

|| ж. паслуга́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прислу́жница прыслу́жніца, -цы ж., паслуга́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)