пасла́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пасла́нка |
пасла́нкі |
| Р. |
пасла́нкі |
пасла́нак |
| Д. |
пасла́нцы |
пасла́нкам |
| В. |
пасла́нку |
пасла́нак |
| Т. |
пасла́нкай
пасла́нкаю |
пасла́нкамі |
| М. |
пасла́нцы |
пасла́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пасла́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Жан. да пасланец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
посла́нница (вестница) пасла́нка, -кі ж., вясту́нка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)