Verbum

анлайнавы слоўнік

паску́дны, -ая, -ае (разм., груб.).

Брыдкі, агідны.

Паскудныя словы.

П. чалавек.

|| наз. паску́дства, -а, н. і паску́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паску́дны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	паску́дны	паску́дная	паску́днае	паску́дныя
Р.	паску́днага	паску́днай паску́днае	паску́днага	паску́дных
Д.	паску́днаму	паску́днай	паску́днаму	паску́дным
В.	паску́дны (неадуш.) паску́днага (адуш.)	паску́дную	паску́днае	паску́дныя (неадуш.) паску́дных (адуш.)
Т.	паску́дным	паску́днай паску́днаю	паску́дным	паску́днымі
М.	паску́дным	паску́днай	паску́дным	паску́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паску́дны прост.

1. (о низком качестве) скве́рный, отврати́тельный, паску́дный;

2. (омерзительный) га́дкий, ме́рзкий, гну́сный, паску́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паску́дны, ‑ая, ‑ае.

Разм. груб.

1. Брыдкі, агідны. — Канвойнікі падганяюць нас, пакрыкваюць ды такімі паскуднымі словамі лаюцца, што і слухаць моташна. Колас. // Дрэнны, гадкі. Дровы былі тады, і паскудныя ж — хоць ты сам заместа іх у топку лажыся. Лынькоў. [Дзед Бадыль:] Лагчына там, ды такая ж паскудная! Што ні ступіш, дык навылёт і навылёт. Крапіва.

2. Лаянк. Несумленны, непрыстойны, благі; які любіць рабіць шкоду, подласць. Паскудны чалавек заўсёды пакажа сябе, тут нечаму асабліва здзіўляцца. Лынькоў. [Саўка:] — Я, Цімох, не буду апраўдвацца: я ўзяўся за гадкую, паскудную справу. Мяне нанялі войт і яго сябры, каб я стаў фальшывым партызанам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́костный паску́дны.