паску́дна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
паску́дна паску́дней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паску́дна нареч., прост.

1. (о низком качестве) скве́рно, отврати́тельно, паску́дно;

2. (омерзительно) га́дко, ме́рзко, гну́сно, паску́дно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паску́дна,

1. Прысл. да паскудны (у 1 знач.).

2. безас. у знач. вык. Агідна, брыдка. Веры ад гэтага не палягчэла. На душы было паскудна. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гну́сно нареч. паску́дна, гню́сна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́рзко нареч. бры́дка, агі́дна, паску́дна, га́дка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́дко нареч. га́дка; бры́дка, агі́дна; разг. паску́дна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скве́рно

1. нареч. (гадко) пага́на, га́дка, бры́дка; (мерзко) агі́дна; (пакостно) паску́дна;

2. (плохо — о качестве) дрэ́нна, ке́пска;

3. безл., в знач. сказ. дрэ́нна, нядо́бра, ке́пска, бла́га;

◊

скве́рно ко́нчить дрэ́нна ско́нчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)