пасе́ў
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пасе́ў |
пасе́вы |
| Р. |
пасе́ву |
пасе́ваў |
| Д. |
пасе́ву |
пасе́вам |
| В. |
пасе́ў |
пасе́вы |
| Т. |
пасе́вам |
пасе́вамі |
| М. |
пасе́ве |
пасе́вах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пасе́ў, -е́ву, м.
1. гл. сеяць і пасеяць.
2. мн. -е́вы, -е́ваў. Тое, што пасеяна, засеяная плошча.
|| прым. пасяўны́, -а́я, -о́е.
Пасяўныя работы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пасе́ў, -се́ву м. посе́в;
азі́мыя пасе́вы — ози́мые посе́вы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пасе́ў, ‑севу, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пасеяць.
2. часцей мн. (пасе́вы, ‑аў). Тое, што пасеяна; палі, на якіх што‑н. засеяна, расце. Да самай дарогі падступалі пасевы высокага спелага жыта, пшаніцы, ячменю. Шамякін. Сцежачка вузкая, як толькі дваім размінуцца, бо ідзе яна праз саўгасныя пасевы. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасе́яць, -е́ю, -е́еш, -е́е; -е́й; -е́яны; зак., што.
1. гл. сеяць.
2. Змясціць мікраарганізмы ў пажыўнае асяроддзе (спец.).
3. Згубіць (разм.).
Дзе ты пасеяў шапку?
|| наз. пасе́ў, -е́ву, м. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пасе́ў, посе́ў, пасе́вы ’засеянае поле’ (ТСБМ, Выг., ТС; КЭС, лаг.), ’узыходы збажыны’ (Выг.), ’штучнае ўгнаенне’ (Касп.). Укр. посі́в, рус. посе́в, польск. posiew, славен. posèv, серб.-харв. по̀сев, макед. посев, балг. посев. Можна дапусціць прасл. posěvъ, якое да po‑ і sěti > се́яць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
се́яць, се́ю, се́еш, се́е; сей; се́яны; незак. што.
1. і без дап. Раскідваць насенне на падрыхтаваную для сяўбы глебу.
С. пшаніцу.
2. перан. Распаўсюджваць сярод людзей якія-н. думкі, настрой і пад. (высок.).
С. разумнае, добрае, вечнае.
С. веру ў лепшае жыццё.
3. Тое, што і прасейваць.
С. муку.
4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра дробны дождж, снег: ісці.
Цэлую раніцу сеяў дождж.
5. Засяваць (якую-н. плошчу зямлі; разм.).
С. поле пад лесам.
|| зак. пасе́яць, -се́ю, -се́еш, -се́е; -се́й; -се́яны (да 1 і 2 знач.).
|| наз. се́янне, -я, н. і пасе́ў, -се́ву, м. (да 1 знач.).
Сеянне дрэнных чутак.
Сеянне мукі.
Пасеў азімых закончаны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ме́шанка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
1. Кармавая сумесь для жывёлы, птушак.
2. Змешаны пасеў кармавых раслін.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
се́ялкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сеялкі. Сеялкавы пасеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)