◎ Па́свішча, пасвішча ’паша’ (Сцяц. Сл., Жд. 1, ТС). Ад пасвіць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 46; Слаўскі, SP, 1, 95.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасвіста́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасвішчу́ пасві́шчам
2-я ас. пасві́шчаш пасві́шчаце
3-я ас. пасві́шча пасві́шчуць
Прошлы час
м. пасвіста́ў пасвіста́лі
ж. пасвіста́ла
н. пасвіста́ла
Загадны лад
2-я ас. пасвішчы́ пасвішчы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пасвіста́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)