пасва́тацца гл. сватацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасва́тацца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасва́таюся пасва́таемся
2-я ас. пасва́таешся пасва́таецеся
3-я ас. пасва́таецца пасва́таюцца
Прошлы час
м. пасва́таўся пасва́таліся
ж. пасва́талася
н. пасва́талася
Загадны лад
2-я ас. пасва́тайся пасва́тайцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час пасва́таўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасва́тацца (да каго) сов. посва́таться (к кому, за кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасва́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Зак. да сватацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сва́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак., да каго і без дап.

Прасіць згоды на шлюб.

С. да дзяўчыны з суседняй вёскі.

|| зак. пасва́тацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. сва́танне, -я, н. і сватаўство́, -а́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прысва́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Пра жаніха: пасватацца.

|| незак. прысва́твацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

посва́таться пасва́тацца (да каго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

присва́таться разг., уст. прысва́тацца, пасва́тацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прысва́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пасватацца. Прысватацца да дзяўчыны. □ Меўся ажаніцца і я. Ды нават быў прысватаўся да цяперашняй сваёй. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прысука́цца ’прымацавацца, далучыцца шляхам сукання’ (Нас., ТСБМ), ’размясціцца вельмі блізка; прывязацца, прычапіцца, прыдрацца’ (Нас., Жд., ТСБМ; пух., Сл. ПЗБ; ТС), прысучы́цца ’прывязацца’ (Ласт.), прысу́чыцца ’тс’ (ТС), прысучы́цца ’пасватацца’ (брасл., Сл. ПЗБ). Гл. сукаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)