паса́дчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паса́дчык |
паса́дчыкі |
| Р. |
паса́дчыка |
паса́дчыкаў |
| Д. |
паса́дчыку |
паса́дчыкам |
| В. |
паса́дчыка |
паса́дчыкаў |
| Т. |
паса́дчыкам |
паса́дчыкамі |
| М. |
паса́дчыку |
паса́дчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паса́дчык м., спец. поса́дчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поса́дчик техн. паса́дчык, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)