пасаве́лы, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і пасалавелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасаве́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пасаве́лы пасаве́лая пасаве́лае пасаве́лыя
Р. пасаве́лага пасаве́лай
пасаве́лае		 пасаве́лага пасаве́лых
Д. пасаве́ламу пасаве́лай пасаве́ламу пасаве́лым
В. пасаве́лы (неадуш.)
пасаве́лага (адуш.)		 пасаве́лую пасаве́лае пасаве́лыя (неадуш.)
пасаве́лых (адуш.)
Т. пасаве́лым пасаве́лай
пасаве́лаю		 пасаве́лым пасаве́лымі
М. пасаве́лым пасаве́лай пасаве́лым пасаве́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасаве́лы разг. посолове́вший, посолове́лый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасаве́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і пасалавелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пасаве́лы ’невыразны, мутны ад стомленасці, ап’янення (пра вочы)’ (ТСБМ). Да пасалавелы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасалаве́лы, см. пасаве́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посолове́вший и посолове́лый разг. пасаве́лы, пасалаве́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соло́вый​II прост.

1. (мутный, посовелый — о глазах) асалаве́лы, асаве́лы, пасаве́лы;

2. (вялый, сонный — о человеке) асалаве́лы; асаве́лы, вя́лы, со́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)