парытэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. парытэ́т
Р. парытэ́ту
Д. парытэ́ту
В. парытэ́т
Т. парытэ́там
М. парытэ́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

парытэ́т, -у, М -рытэ́це, м.

1. Роўнасць, раўнапраўе бакоў (кніжн.).

2. Адносіны паміж валютамі розных краін у золаце (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парытэ́т, -ту м., юр., эк. парите́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парытэ́т, ‑у, м.

Спец.

1. Прынцып роўнасці і раўнапраўя бакоў пры разборы канфліктаў і пад.

2. Суадносіны валют розных краін у золаце.

[Ад лац. paritas, paritatis — роўнасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парите́т юр., эк. парытэ́т, -ту м., мн. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)