пары́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што.

1. У фехтаванні: адбіць (адбіваць) удар праціўніка.

2. перан. Адразу, хутка прывесці (прыводзіць) бясспрэчныя пярэчанні супраць чаго-н. (кніжн.).

П. доказы апанентаў.

|| зак. таксама адпары́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пары́раваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пары́рую пары́руем
2-я ас. пары́руеш пары́руеце
3-я ас. пары́руе пары́руюць
Прошлы час
м. пары́раваў пары́равалі
ж. пары́равала
н. пары́равала
Загадны лад
2-я ас. пары́руй пары́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пары́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пары́раваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пары́рую пары́руем
2-я ас. пары́руеш пары́руеце
3-я ас. пары́руе пары́руюць
Прошлы час
м. пары́раваў пары́равалі
ж. пары́равала
н. пары́равала
Загадны лад
2-я ас. пары́руй пары́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час пары́раваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пары́раваць сов. и несов., прям., перен. пари́ровать;

п. уда́р — пари́ровать уда́р;

п. до́вады праці́ўніка — пари́ровать до́воды проти́вника

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пары́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

1. Адбіць (адбіваць) (удар; першапачаткова — у фехтаванні). Можа, фашысты пранюхалі, што нашы збіраюцца наступаць на вышыню 145, дык загадзя агнявым налётам, які толькі што скончыўся, хацелі парыраваць удар. Сабаленка.

2. перан. Абвергнуць (абвяргаць) (чые‑н. довады, нападкі і пад. ў спрэчках). У яго, і толькі ў яго руках самае новае, самае свежае, самае неабвержнае. Гэта будзе такі ўдар, якога ні сам Шэмет, ні хто з яго адвакатаў не здолее парыраваць. Лобан. — Пра што людзі захочуць паслухаць, пра тое і раскажу, — парыравала .. [Ліда] напады бацькі. Шамякін.

[Фр. parer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пары́раваць ’адбіць (адбіваць) удар; першапачаткова — у фехтаванні’ (ТСБМ). З рус. пари́ровать ’тс’ < ням. parieren ’тс’ ад лац. parāre ’рыхтаваць’ (параўн. Фасмер, 3, 207).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адпары́раваць гл. парыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пары́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да парыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пары́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. парыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пари́ровать сов. и несов., прям., перен. пары́раваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)