па́ршчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
па́ршчык |
па́ршчыкі |
| Р. |
па́ршчыка |
па́ршчыкаў |
| Д. |
па́ршчыку |
па́ршчыкам |
| В. |
па́ршчыка |
па́ршчыкаў |
| Т. |
па́ршчыкам |
па́ршчыкамі |
| М. |
па́ршчыку |
па́ршчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
па́ршчык м., в разн. знач. па́рильщик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́ршчык, ‑а, м.
Тое, што і парыльшчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)