партрэты́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. партрэты́стка партрэты́сткі
Р. партрэты́сткі партрэты́стак
Д. партрэты́стцы партрэты́сткам
В. партрэты́стку партрэты́стак
Т. партрэты́сткай
партрэты́сткаю		 партрэты́сткамі
М. партрэты́стцы партрэты́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

партрэты́стка ж. портрети́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

партрэты́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да партрэтыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партрэты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак — майстар партрэта.

|| ж. партрэты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

портрети́стка партрэты́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)