паро́к, -у, м.

У выразе: парок сэрца — паталагічныя змены анатамічнай структуры сэрца і часткі сасудаў, якія парушаюць яго функцыянаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паро́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паро́к паро́кі
Р. паро́ку паро́каў
Д. паро́ку паро́кам
В. паро́к паро́кі
Т. паро́кам паро́камі
М. паро́ку паро́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паро́к: п. сэ́рца поро́к се́рдца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паро́к, ‑у, м.

У выразе: парок сэрца — хвароба, пры якой дэфармуюцца клапаны і адтуліны сэрца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

компенси́рованный кампенсава́ны;

компенси́рованный поро́к се́рдца мед. кампенсава́ны паро́к сэ́рца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыро́джаны, -ая, -ае.

1. Уласцівы ад нараджэння.

П. імунітэт.

П. парок сэрца. П. талент.

2. Які ў найвышэйшай ступені валодае якімі-н. уласцівасцямі, якасцямі для якой-н. дзейнасці.

П. тэхнік. П. мастак.

|| наз. прыро́джанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

некампенсава́ны некомпенси́рованный;

○ н. паро́к сэ́рца — мед. некомпенси́рованный поро́к се́рдца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампенсава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад кампенсаваць.

2. у знач. прым. Які мае кампенсацыю (у 2 знач.); ураўнаважаны чым‑н. Кампенсаваны парок сэрца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампенсава́ны

1. прич. компенси́рованный, возмещённый;

2. прил., мед. компенси́рованный;

к. паро́к сэ́рца — компенси́рованный поро́к се́рдца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нарачы́та ’назнарок’ (Яруш., Бяльк.), нарочыта ’тс’ (Растарг.), рус. нарочито ’наўмысна; даволі многа’, польск. naro‑ czyto ’поўна, дастаткова, значна; урачыста’, славац. пагосце ’ўрачыста, ’серб.-харв. нарочито ’спецыяльна; наўмысна’, балг. нарочито ’тс’. Да *пагосць > параўн. ст.-слав. нарочитъ ’асаблівы, выдатны, праслаўлены’, гл. парок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)