паро́дны, -ая, -ае (спец.).

Які належыць да выведзеных, палепшаных парод (у 1 знач.), пародзісты.

Пародная жывёла.

|| наз. паро́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паро́дны паро́дная паро́днае паро́дныя
Р. паро́днага паро́днай
паро́днае		 паро́днага паро́дных
Д. паро́днаму паро́днай паро́днаму паро́дным
В. паро́дны (неадуш.)
паро́днага (адуш.)		 паро́дную паро́днае паро́дныя (неадуш.)
паро́дных (адуш.)
Т. паро́дным паро́днай
паро́днаю		 паро́дным паро́днымі
М. паро́дным паро́днай паро́дным паро́дных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паро́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і пародзісты (у 1 знач.). Пародная жывёла. □ Пародныя якасці [сабакі] акрэсліліся даволі рана, і Пархвеныч палюбіў свайго гадаванца ўсёй душою. Карамазаў.

2. Надзелены якасцямі высокага гатунку (аб раслінах). Пародныя якасці насення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)