пара́ша
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пара́ша |
пара́шы |
| Р. |
пара́шы |
пара́ш |
| Д. |
пара́шы |
пара́шам |
| В. |
пара́шу |
пара́шы |
| Т. |
пара́шай
пара́шаю |
пара́шамі |
| М. |
пара́шы |
пара́шах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пара́ша ж., прост. пара́ша
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пара́ша, ‑ы, ж.
Разм. Пасудзіна для спаражненняў і памыяў у турэмнай камеры. Усе камеры былі замкнуты на замок, бо ўжо адбылася паверка, і парашы займалі пачэснае месца каля дзвярэй. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)