парасцяга́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. парасцяга́ю парасцяга́ем
2-я ас. парасцяга́еш парасцяга́еце
3-я ас. парасцяга́е парасцяга́юць
Прошлы час
м. парасцяга́ў парасцяга́лі
ж. парасцяга́ла
н. парасцяга́ла
Загадны лад
2-я ас. парасцяга́й парасцяга́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час парасцяга́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парасцяга́ць сов., см. парасця́гваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парасцяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і парасця́гваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Расцягаць усё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парасцяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Расцягаць усё, многае або ўсіх, многіх. А яшчэ праз тры дні ўначы загарэлася новая хата, і, тушачы, вянцы парасцягалі па ўзгорку, аж да падмурка. Мікуліч. Ваўкі, калі гэта былі яны, часткова з’елі сваю здабычу на месцы, а часткова парасцягалі па логавах. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

порастаска́ть сов., разг. парасця́гваць, парасцяга́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парасцяга́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад парасцягаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парасця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і парасцягаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)