паранаі́чны гл. параноя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паранаі́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паранаі́чны паранаі́чная паранаі́чнае паранаі́чныя
Р. паранаі́чнага паранаі́чнай
паранаі́чнае		 паранаі́чнага паранаі́чных
Д. паранаі́чнаму паранаі́чнай паранаі́чнаму паранаі́чным
В. паранаі́чны (неадуш.)
паранаі́чнага (адуш.)		 паранаі́чную паранаі́чнае паранаі́чныя (неадуш.)
паранаі́чных (адуш.)
Т. паранаі́чным паранаі́чнай
паранаі́чнаю		 паранаі́чным паранаі́чнымі
М. паранаі́чным паранаі́чнай паранаі́чным паранаі́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паранаі́чны мед. паранои́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паранаі́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адпосіны да паранойі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парано́я, -і, ж.

Хранічнае душэўнае захворванне, якое характарызуецца ўстойлівым трызненнем.

|| прым. паранаі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паранои́ческий мед. паранаі́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)