параліты́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. параліты́чка параліты́чкі
Р. параліты́чкі параліты́чак
Д. параліты́чцы параліты́чкам
В. параліты́чку параліты́чак
Т. параліты́чкай
параліты́чкаю		 параліты́чкамі
М. параліты́чцы параліты́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

параліты́чка ж., разг. паралити́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

параліты́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Хворая на параліч, разбітая паралічам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паралі́тык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Хворы на параліч.

|| ж. параліты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. параліты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паралити́чка параліты́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парали́чная сущ. пара́лічная, -най ж., пара́люшная, -най ж., параліты́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)