паракаўчу́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. паракаўчу́к
Р. паракаўчуку́
Д. паракаўчуку́
В. паракаўчу́к
Т. паракаўчуко́м
М. паракаўчуку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паракаўчу́к, -ку́ м., тех. паракаучу́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паракаучу́к техн. паракаўчу́к, -ку́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)