паразі́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паразі́тка паразі́ткі
Р. паразі́ткі паразі́так
Д. паразі́тцы паразі́ткам
В. паразі́тку паразі́так
Т. паразі́ткай
паразі́ткаю		 паразі́ткамі
М. паразі́тцы паразі́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паразі́тка ж., груб., разг. парази́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паразі́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да паразіт (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паразі́т, -а, М -зі́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Арганізм (расліна або жывёліна), які жыве на паверхні або ўсярэдзіне другога арганізма і корміцца за яго кошт.

2. перан. Той, хто жыве з чужой працы, дармаед (пагард.).

|| ж. паразі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).

|| прым. паразі́тны, -ая, -ае (да 1 знач.) і паразі́цкі, -ая, -ае (да 2 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парази́тка груб. паразі́тка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)