паразіта́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паразіта́рны |
паразіта́рная |
паразіта́рнае |
паразіта́рныя |
| Р. |
паразіта́рнага |
паразіта́рнай
паразіта́рнае |
паразіта́рнага |
паразіта́рных |
| Д. |
паразіта́рнаму |
паразіта́рнай |
паразіта́рнаму |
паразіта́рным |
| В. |
паразіта́рны (неадуш.)
паразіта́рнага (адуш.) |
паразіта́рную |
паразіта́рнае |
паразіта́рныя (неадуш.)
паразіта́рных (адуш.) |
| Т. |
паразіта́рным |
паразіта́рнай
паразіта́рнаю |
паразіта́рным |
паразіта́рнымі |
| М. |
паразіта́рным |
паразіта́рнай |
паразіта́рным |
паразіта́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
паразіта́рны, -ая, -ае.
1. Які распаўсюджваецца паразітамі (у 1 знач.).
Паразітарныя хваробы.
2. Уласцівы паразітам.
Весці п. лад жыцця.
|| наз. паразіта́рнасць, -і, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паразіта́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да паразіта (у 1 знач.). Паразітарная фауна. // Які выклікаецца паразітамі (пра захворванні). Паразітарныя захворванні.
2. Які мае дачыненне да паразіта (у 2 знач.); які з’яўляецца паразітам. Паразітарны клас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)