паразітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак.

Жыць паразітам, весці паразітарнае існаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паразітава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. паразіту́ю паразіту́ем
2-я ас. паразіту́еш паразіту́еце
3-я ас. паразіту́е паразіту́юць
Прошлы час
м. паразітава́ў паразітава́лі
ж. паразітава́ла
н. паразітава́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час паразіту́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паразітава́ць несов., в разн. знач. паразити́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паразітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

1. Быць паразітам, весці жыццё паразіта (у 1 знач.). Паразітуе [амяла], як правіла, на лісцевых дрэвах, хоць можа быць і на хвойных, пераважна на сасне. «Полымя».

2. Жыць з чужой працы, жыць паразітам (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паразити́ровать несов. паразітава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паразітава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. паразітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)