пара́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тое, што і дарадчык.

|| ж. пара́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пара́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пара́днік пара́днікі
Р. пара́дніка пара́днікаў
Д. пара́дніку пара́днікам
В. пара́дніка пара́днікаў
Т. пара́днікам пара́днікамі
М. пара́дніку пара́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пара́днік м., разг., см. дара́дчык

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пара́днік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і дарадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пара́дніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да параднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)