парабава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., каго-што.

Абрабаваць усіх, многіх ці ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парабава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. парабу́ю парабу́ем
2-я ас. парабу́еш парабу́еце
3-я ас. парабу́е парабу́юць
Прошлы час
м. парабава́ў парабава́лі
ж. парабава́ла
н. парабава́ла
Загадны лад
2-я ас. парабу́й парабу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час парабава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парабава́ць сов. погра́бить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парабава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., каго-што.

Абрабаваць усіх, многіх або ўсё, многае. Раману з сынам, Маркам, не дазволіў уцячы пан. Даў стрэльбу і загадаў застацца ў пустой вёсцы, каб не парабавалі сялянскага набытку ліхія людзі. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

погра́бить сов. парабава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парабава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад парабаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)