папяро́ўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
папяро́ўка |
папяро́ўкі |
| Р. |
папяро́ўкі |
папяро́вак |
| Д. |
папяро́ўцы |
папяро́ўкам |
| В. |
папяро́ўку |
папяро́ўкі |
| Т. |
папяро́ўкай
папяро́ўкаю |
папяро́ўкамі |
| М. |
папяро́ўцы |
папяро́ўках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
папяро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.
1. Сорт летняй яблыні, на якой растуць белыя або жоўтыя кісла-салодкія яблыкі.
2. Плод гэтай яблыні. За хатамі спеюць улетку антонаўкі, папяроўкі і слуцкія бэры. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Папяро́ўка ’сорт летняй яблыні, на якой растуць белыя або жоўтыя кісла-салодкія яблыкі; плод гэтай яблыні’ (ТСБМ), поперо́ўка (ТС), папяру́вка (Сл. ПЗБ) ’тс’. З польск. papierówka ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)