папуля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Сукупнасць асобін аднаго віду, якая доўга існуе дзе-н.

П. баброў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папуля́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. папуля́цыя папуля́цыі
Р. папуля́цыі папуля́цый
Д. папуля́цыі папуля́цыям
В. папуля́цыю папуля́цыі
Т. папуля́цыяй
папуля́цыяю		 папуля́цыямі
М. папуля́цыі папуля́цыях

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папуля́цыя, ‑і, ж.

Спец. Сукупнасць асобін аднаго віду жывёл або раслін, якія займаюць пэўную тэрыторыю і ўзнаўляюць сябе на працягу вялікай колькасці пакаленняў.

[Ад лац. populus — насельніцтва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)