папуля́рны, -ая, -ае.

1. Агульнадаступны, зразумелы па прастаце, яснасці выкладу.

Папулярная літаратура.

Папулярна (прысл.) усё растлумачыць.

2. Які шырока вядомы; прызнаны грамадскасцю.

Папулярная песня.

|| наз. папуля́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папуля́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. папуля́рны папуля́рная папуля́рнае папуля́рныя
Р. папуля́рнага папуля́рнай
папуля́рнае		 папуля́рнага папуля́рных
Д. папуля́рнаму папуля́рнай папуля́рнаму папуля́рным
В. папуля́рны (неадуш.)
папуля́рнага (адуш.)		 папуля́рную папуля́рнае папуля́рныя (неадуш.)
папуля́рных (адуш.)
Т. папуля́рным папуля́рнай
папуля́рнаю		 папуля́рным папуля́рнымі
М. папуля́рным папуля́рнай папуля́рным папуля́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папуля́рны популя́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папуля́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Просты, зразумелы, даступны (па зместу, мове, форме і пад.). Папулярная літаратура. Папулярная музыка.

2. Які карыстаецца сімпатыямі грамадскасці, шырока вядомы. Яго [Каліноўскага] імя было вельмі папулярным сярод мае. Ларчанка. Па той зацікаўленасці, якую праяўлялі палітвязні да Мікодыма Вайцяхоўскага, Максім здагадаўся, што яго новы сусед сярод палітвязняў з’яўляецца папулярнай асобай. Машара. // Распаўсюджаны, шырока вядомы. Папулярная песня. □ Верш [М. Танка] «Спатканне» — адзін з лепшых і найбольш папулярных у свой час узораў грамадзянскай лірыкі паэта давераснёўскай пары. Бугаёў.

[Ад лац. popularis — народны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навуко́ва-папуля́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. навуко́ва-папуля́рны навуко́ва-папуля́рная навуко́ва-папуля́рнае навуко́ва-папуля́рныя
Р. навуко́ва-папуля́рнага навуко́ва-папуля́рнай
навуко́ва-папуля́рнае		 навуко́ва-папуля́рнага навуко́ва-папуля́рных
Д. навуко́ва-папуля́рнаму навуко́ва-папуля́рнай навуко́ва-папуля́рнаму навуко́ва-папуля́рным
В. навуко́ва-папуля́рны (неадуш.)
навуко́ва-папуля́рнага (адуш.)		 навуко́ва-папуля́рную навуко́ва-папуля́рнае навуко́ва-папуля́рныя (неадуш.)
навуко́ва-папуля́рных (адуш.)
Т. навуко́ва-папуля́рным навуко́ва-папуля́рнай
навуко́ва-папуля́рнаю		 навуко́ва-папуля́рным навуко́ва-папуля́рнымі
М. навуко́ва-папуля́рным навуко́ва-папуля́рнай навуко́ва-папуля́рным навуко́ва-папуля́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

навуко́ва-папуля́рны нау́чно-популя́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Еўраба́чанне, -я, н. (з вялікай літары).

Папулярны еўрапейскі конкурс эстраднай песні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

популя́рный папуля́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нау́чно-популя́рный навуко́ва-папуля́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кінафі́льм, ‑а, м.

Твор кінамастацтва, прызначаны для дэманстрацыі на экране; кінакарціна. Навукова-папулярны кінафільм. Кінафільм для дзяцей.

•••

Панарамны кінафільм — кінафільм, створаны спосабам панарамнай кіназдымкі (гл. кіназдымка).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)