па́пскі гл. папа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́пскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́пскі па́пская па́пскае па́пскія
Р. па́пскага па́пскай
па́пскае		 па́пскага па́пскіх
Д. па́пскаму па́пскай па́пскаму па́пскім
В. па́пскі (неадуш.)
па́пскага (адуш.)		 па́пскую па́пскае па́пскія (неадуш.)
па́пскіх (адуш.)
Т. па́пскім па́пскай
па́пскаю		 па́пскім па́пскімі
М. па́пскім па́пскай па́пскім па́пскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

па́пскі па́пский;

~кая бу́ла — па́пская бу́лла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́пскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да папы, належыць яму. Панская ўлада.

•••

Папская курыя гл. курыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́па, -ы, мн. -ы, пап, м.

Вярхоўны гадава каталіцкай царквы і дзяржавы Ватыкан.

Рымскі П.

|| прым. па́пскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́пский па́пскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лега́т, -а, М -га́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Дыпламатычны прадстаўнік Папы Рымскага ў краінах, дзе пашыраны каталіцызм.

Папскі л.

2. Наогул пасол, пасланнік з рэлігійнай місіяй.

|| прым. лега́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Паплі́н ’шаўковая, паўшаўковая або баваўняная тканіна з дробным папярочным рубчыкам’ (ТСБМ). З рус. попли́н ’тс’, якое з франц. popeline, papeline ад італ. papalino ’папскі’, таму што гэтая тканіна нібыта першапачаткова выраблялася ў папскай рэзідэнцыі ў Авіньёне (гл. Фасмер, 3, 327; там жа і інш. літ-ра).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)